Musiałam wyjechać za granicę, żeby zapewnić córce lepsze życie, ale zapłaciłyśmy za to najwyższą cenę – nasze relacje. Dziś Zosia nie chce ze mną rozmawiać, a ja wciąż zadaję sobie pytanie, czy mogłam postąpić inaczej. To opowieść o wyborach, które ranią najbardziej tych, których kochamy.
Przez kilka miesięcy codziennie przychodziłem do tego samego baru mlecznego, patrząc na kobietę, która była moją matką, ale nie miałem odwagi się ujawnić. Strach przed odrzuceniem paraliżował mnie, aż w końcu zebrałem się na odwagę i podszedłem do niej. To spotkanie zmieniło wszystko – i we mnie, i w niej.
Kiedy miałem 59 lat, zrozumiałem, jak trudne były decyzje, które podjąłem, opuszczając Polskę dla pracy za granicą, zostawiając moją dwunastoletnią córkę Norę. Teraz, gdy Nora ma 32 lata, wspólnie staramy się odbudować naszą relację, pełną początkowych trudności i poczucia opuszczenia. Ta historia to podróż przez zrozumienie, przebaczenie i odnalezienie na nowo rodzinnej więzi.
W wieku 59 lat wspominam decyzję, którą podjąłem, gdy moja córka Kasia miała 12 lat. Wyjechałem za granicę, by zapewnić jej lepszą przyszłość, ale nasza relacja ucierpiała. Teraz, gdy Kasia ma 32 lata, staramy się odbudować naszą więź i znaleźć wzajemne zrozumienie.
W cichej polskiej wsi, matka pielęgnuje swój ukochany ogród różany, tęskniąc za synem, który mieszka na drugim końcu kraju. Gdy życie rzuca nieoczekiwane wyzwania, oboje uczą się, że czasem miłość nie wystarcza, by pokonać dystans.
Poznałam Anię przez wspólną znajomą na lokalnym wydarzeniu społecznościowym. Mimo upływu lat od naszego pierwszego spotkania, czasami utrzymywałyśmy kontakt. Ania była silną kobietą, ale życie rzuciło jej więcej wyzwań, niż mogła się spodziewać. W wieku trzydziestu dwóch lat urodziła swojego drugiego syna, Michała, a zaledwie dwa lata później jej mąż zginął tragicznie w wypadku samochodowym. Zostawiona sama sobie, Ania zmagała się z trudnościami finansowymi w ciasnym dwupokojowym mieszkaniu z dwoma synami.
