Mam na imię Zosia. Od lat patrzę, jak moja mama walczy o każdy dzień dla mojego niepełnosprawnego brata. Gdy musiałam poprosić o pomoc naszego bogatego sąsiada, wydarzyło się coś, co na zawsze zmieniło nasze życie i moje spojrzenie na ludzi.
Wszystko zaczęło się od telefonu mojej mamy, która po raz kolejny wyśmiała mojego męża. Mój mąż, Michał, robi wszystko, byśmy przetrwali, a nasz synek, Borys, urodził się z zespołem Downa. Opowiadam o tym, jak próbuję pogodzić oczekiwania matki, własne marzenia i codzienną walkę o godność.
Jestem Ilona, mam czternaście lat i od urodzenia poruszam się na wózku. Pewnego wieczoru moja mama nie wróciła do domu, a ja zostałam sama, walcząc z lękiem i bezsilnością. Ta noc zmieniła wszystko w moim życiu i zmusiła mnie do zadania sobie pytań, na które niełatwo znaleźć odpowiedź.
Mam na imię Zosia. Opowiadam o dniu, w którym musiałam przełamać własną dumę i poprosić o pomoc naszego bogatego sąsiada, pana Nowaka, by ratować moją mamę i niepełnosprawnego brata. To, co wydarzyło się potem, na zawsze zmieniło moje spojrzenie na ludzi i rodzinę.
Jestem Joanna, matka niepełnosprawnego syna, która każdego dnia walczy o jego godność i szczęście. Opowiadam o niedzielnym spotkaniu w kawiarni, gdzie radość miesza się z bólem, a wsparcie innych matek staje się moją jedyną kotwicą. To historia o sile, bezsilności i pytaniu, czy kiedykolwiek będę mogła naprawdę poczuć się szczęśliwa.
Od dzieciństwa marzyłam o tańcu, ale życie wystawiło mnie na próbę, której nie przewidziałam. Zdrada, wypadek i walka o sens codzienności – to wszystko zmieniło mnie na zawsze. Czy można odnaleźć szczęście, gdy świat wali się w gruzy?
Jestem matką chłopca, który urodził się bez uszu. Nasza walka o jego słuch i akceptację w świecie pełnym uprzedzeń była pełna bólu, nadziei i nieoczekiwanych zwrotów. To opowieść o rodzinnych konfliktach, sile matczynej miłości i pytaniu, czy cud zawsze oznacza szczęście.
W dniu mojego ślubu, patrząc w dal z wózka inwalidzkiego, czułam mieszankę dumy i bólu. Obok mnie stał Gabriel – mój opiekun, przyjaciel i miłość, a wokół nas krążyły spojrzenia pełne współczucia i ciekawości. To opowieść o rodzinnych konfliktach, walce o godność i o tym, jak trudno być sobą w świecie pełnym oczekiwań.
Mam na imię Ola i mam dziesięć lat. Moja historia to opowieść o miłości do mojego młodszego, niepełnosprawnego brata, Grzesia, i o tym, jak pewnego dnia postanowiłam zmienić nasze życie. To historia o rodzinnych konfliktach, nadziei i odwadze dziecka, które chciało wziąć na siebie odpowiedzialność większą niż niejeden dorosły.
