Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy usłyszałam od córki, że jestem egoistką. Przez lata byłam podporą rodziny, a gdy zapragnęłam czegoś dla siebie, świat wokół mnie się zawalił. Dziś opowiadam Wam, jak odważyłam się zacząć od nowa – mimo łez, gniewu i samotności.
Opowiadam historię trzydziestu lat małżeństwa, w którym każdego dnia traciłem siebie. Przez lata milczałem, wierząc, że mężczyzna powinien znosić wszystko w imię rodziny. Teraz, mając 58 lat, patrzę na swoje życie z bólem i pytaniem: czy jeszcze mogę coś zmienić?
Moja historia zaczyna się w chwili, gdy po latach poświęceń dla rodziny i pracy, zostałam sama w pustym mieszkaniu. Zamiast upragnionej wolności, poczułam się opuszczona i zagubiona, a każdy dzień przynosił nowe wyzwania i rodzinne konflikty. Czy można odnaleźć siebie na nowo, gdy wszystko, co budowało się przez lata, nagle znika?
Mój mąż zostawił mnie w najtrudniejszym momencie życia, kiedy zachorowałam i najbardziej potrzebowałam wsparcia. Zostałam sama z diagnozą i pustką w sercu, ale to właśnie wtedy odkryłam, jak wiele jeszcze mogę znieść i jak bardzo potrafię walczyć o siebie. Ta historia to opowieść o zdradzie, samotności i sile, która rodzi się w najmroczniejszych chwilach.
W wieku 55 lat, po latach poświęceń dla rodziny, postanowiłam zacząć wszystko od nowa. Mimo sprzeciwu bliskich, ich gróźb i wyrzutów, wybrałam własną drogę. To opowieść o bólu rozstania, poszukiwaniu siebie i odwadze, by żyć po swojemu.
