Opowiadam o tym, jak po rozwodzie szwagierki mój dom przestał być moją przystanią. Konflikt rodzinny narastał, a ja coraz bardziej czułam się wypychana na margines. To historia o granicach, lojalności i walce o własne miejsce.
Po rodzinnej uroczystości poczułam się jak statystka w cudzym życiu. Podziękowania mamy były uprzejme, ale chłodne, a relacje z szwagierką pełne napięcia i niedopowiedzeń. Zastanawiam się, czy kiedykolwiek będę dla nich kimś więcej niż tylko dodatkiem.
Od pierwszego dnia urlopu macierzyńskiego czułam, że coś jest nie tak. Mój mąż i jego siostra uznali, że powinnam zająć się jej dzieckiem, bo przecież „i tak siedzę w domu”. Ale czy naprawdę każda matka powinna brać na siebie odpowiedzialność za cudze dzieci?
Od dziesięciu lat jestem żoną Filipa, a przez ten czas nasz związek był wystawiany na próbę przez jego siostrę, Annę. Każdy weekend spędzała u nas, wprowadzając chaos i napięcie do naszego domu. W końcu musiałam podjąć decyzję, która zmieniła wszystko.
