Wychowałam trzech synów i dwie córki w małej mazowieckiej wsi, wierząc, że rodzina to największa wartość. Z biegiem lat córki stały się moim wsparciem, a synowie oddalili się, zostawiając mnie z pytaniami bez odpowiedzi. Teraz, u schyłku życia, próbuję zrozumieć, gdzie popełniłam błąd i jak pogodzić się z ciszą, która wypełnia mój dom.
Ponad trzydzieści lat temu urodziłam pięcioro dzieci, wierząc, że rodzina to największa siła. Dziś, gdy najbardziej potrzebuję wsparcia, tylko moje córki są przy mnie, a synowie odwrócili się ode mnie i mojego męża. Ta historia to opowieść o rozczarowaniu, nadziei i pytaniu, czy naprawdę córki są najlepsze.
Tradycyjne przekonanie, że matka powinna poświęcić całe swoje życie dzieciom, jest coraz częściej kwestionowane. W sercu Polski, Anna, matka dwóch dorosłych synów, Michała i Piotra, zawsze czuła się ograniczona przez ten społeczny normatyw. Kiedy niespodziewanie dziedziczy małą fortunę po dalekim krewnym, podejmuje decyzję, która wprowadza jej rodzinę w zamieszanie. To opowieść o wyzwoleniu i nieoczekiwanych konsekwencjach.
