Od pierwszych chwil mojego życia cisza była moim towarzyszem i przekleństwem. W tej opowieści zabieram Was do mojego rodzinnego domu w Radomiu, gdzie milczenie było głośniejsze niż krzyk, a rodzinne konflikty i codzienne dramaty odcisnęły piętno na mojej dorosłości. To historia o walce o siebie, o odwadze, by przerwać milczenie i o tym, jak trudno jest wybaczyć – sobie i innym.
Już od pierwszych sekund tej nocy wiedziałam, że wszystko się posypie. Jako pielęgniarka na oddziale chirurgii w szpitalu powiatowym w Radomiu, musiałam zmierzyć się nie tylko z dramatem pacjentów, ale i własnej rodziny. Ta noc zmieniła mnie na zawsze – i do dziś pytam siebie, czy mogłam postąpić inaczej.
Moje życie rozpadło się w jednej chwili, gdy odkryłam sekret, który ukrywała przede mną najbliższa osoba. W tej opowieści zabieram Was do mojego rodzinnego domu w Radomiu, gdzie pozory szczęścia skrywały głębokie rany i rodzinne konflikty. Czy można wybaczyć zdradę, jeśli prawda boli bardziej niż kłamstwo?
Mam na imię Joanna i dziś, mając czterdzieści lat, patrzę na swoje życie jak na ruiny po pożarze. Zostałam sama, bez rodziny, bez dzieci, z sercem pełnym żalu i pytań bez odpowiedzi. Moja historia to przestroga dla tych, którzy wierzą, że miłość zawsze zwycięża rozsądek.
