Od pierwszego dnia, gdy zobaczyłam małą Hanię skuloną w kącie sali, wiedziałam, że coś jest nie tak. Każdy jej ruch, każde spojrzenie pełne było lęku i niepewności, a ja – jako nauczycielka – czułam się rozdarta między obowiązkiem a bezsilnością. Ta historia to opowieść o mojej walce z własnymi wątpliwościami, o rodzinnych tajemnicach i o tym, jak trudno jest dorosłym dostrzec i przerwać dziecięce cierpienie.
Jestem Marią, matką i babcią. Jedna kłótnia z moją córką sprawiła, że straciłam możliwość widywania się z ukochaną wnuczką Zosią. Opowiadam o bólu, żalu i pytaniach, które nie dają mi spokoju.
Mam na imię Justyna i nigdy nie zapomnę dnia, kiedy postanowiłam stanąć w obronie małej Zosi, trzylatki z naszego przedszkola, która codziennie wracała do domu ze łzami w oczach. W tej historii opowiem, jak jeden gest może zmienić nie tylko czyjeś życie, ale i całe otoczenie. To opowieść o strachu, odwadze i o tym, jak trudno być innym wśród swoich.
Jestem Jan, emerytowany inżynier, dla którego rodzina zawsze była najważniejsza. Moja córka, Ewa, i jej mąż, Marek, mają czteroletnią córkę, Lilkę. Kiedy Ewa wróciła do pracy, Lilka zaczęła chodzić do przedszkola. Mimo moich starań, by być częścią życia Lilki, pojawiło się nowe wyzwanie, które stworzyło emocjonalną przepaść między nami.
