W sobotę wróciłam z rodzinnej wsi z ciężkim sercem i przekonaniem, że już nigdy nie przekroczę progu domu, w którym dorastałam. Po latach życia w Warszawie rodzina nalegała, żebym sprzedała mieszkanie i wróciła na wieś, rzekomo dla dobra wszystkich. W niedzielny poranek brat przyniósł mi koszyk jabłek i przeprosiny, ale wiedziałam, że niektórych mostów nie da się już odbudować.
Od pierwszych chwil tej opowieści życie stawia mnie pod ścianą – wracam do rodzinnego domu po latach, gdzie czeka na mnie nie tylko matka, ale i cała przeszłość, której próbowałam uciec. Konflikty rodzinne, niewypowiedziane żale i codzienne dramaty splatają się w jeden węzeł, który muszę rozplątać. To historia o przebaczeniu, walce o siebie i pytaniu, czy można naprawdę wrócić do domu.
15 maja 2023 roku moje spokojne życie zostało wywrócone do góry nogami, kiedy późnym wieczorem usłyszałam znajome kroki pod drzwiami. Mój syn, z którym nie rozmawiałam od lat, wrócił do domu – ale nie sam. Ta noc zmieniła wszystko i zmusiła mnie do zmierzenia się z przeszłością, której nigdy nie chciałam wspominać.
Moja historia zaczyna się w chwili, gdy wróciłam do rodzinnego domu po latach nieobecności, a wszystko, co znałam, było już inne. Musiałam zmierzyć się z dawnymi ranami, rodzinnymi konfliktami i własnym poczuciem winy, które nie pozwalało mi spać po nocach. To opowieść o przebaczeniu, żalu i poszukiwaniu siebie wśród ruin przeszłości.
Gdy miałem osiem lat, mój ojciec odszedł, zostawiając mnie i moją matkę. Po trzydziestu latach, kiedy osiągnąłem sukces zawodowy, niespodziewanie powrócił, wywracając mój świat do góry nogami. Ta historia to opowieść o konfrontacji z przeszłością i poszukiwaniu prawdziwego szczęścia.
