Po niemal pół wieku wspólnego życia mój mąż nagle oznajmił, że chce rozwodu. Opowiadam o szoku, bólu i próbie zrozumienia, co doprowadziło do tej decyzji. Zastanawiam się, czy można odbudować siebie po takim ciosie i czy kiedykolwiek zrozumiem powody tej zdrady.
Mam na imię Elżbieta i od ponad trzydziestu lat jestem żoną Andrzeja. Pewnego dnia mój świat runął, gdy mój mąż przyprowadził do domu młodą dziewczynę i oznajmił, że zamierza się z nią ożenić. Ta historia to opowieść o zdradzie, rodzinnych konfliktach i poszukiwaniu własnej wartości w cieniu upokorzenia.
Mam na imię Alicja. W tej historii opowiadam o tym, jak nagle uświadomiłam sobie, że życie przecieka mi przez palce, a miłość i nadzieja są kruche jak porcelana. To opowieść o rodzinnych konfliktach, samotności i pytaniu, czy ktoś jeszcze na mnie czeka.
W dniu moich 60. urodzin otrzymałam od męża kopertę, która zmieniła całe moje życie. Zamiast prezentu dostałam pozew o rozwód, co wywróciło mój świat do góry nogami i zmusiło mnie do konfrontacji z przeszłością, rodziną i własnymi lękami. Ta historia to opowieść o zdradzie, przebaczeniu i poszukiwaniu siebie na nowo.
W dniu moich 60. urodzin dostałam od męża kopertę z pozwem o rozwód. Wszystko, co uważałam za pewne, runęło w jednej chwili. Opowiadam swoją historię, bo wiem, że nie jestem jedyna – może ktoś z Was też przeżył coś podobnego?
Mam na imię Maria i właśnie skończyłam pięćdziesiąt lat. Mój mąż Leszek zostawił mnie po trzydziestu latach małżeństwa dla młodszej kobiety, a ja zostałam sama z dorosłym synem, który nie chce mieć ze mną kontaktu. Opowiadam o zdradzie, rodzinnych konfliktach i o tym, jak trudno jest zacząć wszystko od nowa, kiedy wydaje się, że już nic dobrego nas nie czeka.
To opowieść o mojej przyjaźni z Arturem, która przeszła próbę czasu i życiowych burz. Po rozwodach obaj musieliśmy nauczyć się żyć od nowa, zmagając się z samotnością, rozczarowaniem i własnymi słabościami. Ta historia pokazuje, jak cienka jest granica między wsparciem a zdradą oraz jak trudno wybaczyć sobie samego siebie.
Moje życie rozpadło się w ciągu jednego wieczoru. Chciałem udowodnić żonie, że beze mnie nie da sobie rady, a zostałem sam, bez rodziny, bez domu, bez sensu. Czy naprawdę duma jest ważniejsza niż bliskość?
Moje czterdzieste urodziny stały się początkiem końca złudzeń i początkiem walki o siebie. W górach, wśród obcych, musiałam zmierzyć się z własną pustką, rodzinnymi pretensjami i niespodziewaną miłością, która przyszła za późno. Czy można jeszcze zacząć od nowa, gdy wszystko, co znane, runęło?
Mam na imię Halina i mam 60 lat. Od kiedy dzieci wyprowadziły się z domu, czuję się niepotrzebna i zagubiona. Opowiadam moją historię, by znaleźć wsparcie i zrozumienie – może ktoś z Was przechodzi przez to samo?
Mam na imię Andrzej i przez 30 lat byłem przekonany, że wiem, czym jest miłość. Dziś, patrząc na moją żonę przy kuchennym stole, poczułem pustkę, której nie potrafię już dłużej ignorować. Czy można zacząć od nowa po pięćdziesiątce, gdy wszystko, co znałeś, nagle przestaje mieć sens?
