To opowieść o letnim weekendzie, który miał być odpoczynkiem, a zamienił się w dramat rodzinny i sąsiedzki. Przeżyłem chwile grozy, kiedy niewinność została wystawiona na próbę, a stare konflikty wyszły na światło dzienne. W tej historii pytam siebie i innych: czy naprawdę znamy tych, których kochamy?
Mam na imię Natalia, mam 60 lat i całe życie byłam nauczycielką. Z dnia na dzień straciłam mój ukochany domek nad jeziorem, a wszystko przez sąsiada, któremu ufałam jak rodzinie. Teraz walczę nie tylko o dach nad głową, ale i o własną godność.
Jestem Zofia, mam 74 lata i od ponad pięćdziesięciu lat mieszkam z mężem w małym domu na obrzeżach Wrocławia. Pewnego ranka znaleźliśmy w skrzynce anonimowy, bolesny list od sąsiada, który wyśmiewał nasz dom i nas samych. Ta chwila rozpaczy przerodziła się jednak w coś niespodziewanego – cała społeczność pokazała nam, jak wiele znaczymy.
