Moja trzynastoletnia córka, Zosia, powiedziała mi pewnego wieczoru, że tata zapytał ją, czy nie lepiej by było, gdyby już z nami nie mieszkał. Te słowa rozdarły moje serce i zmusiły mnie do zmierzenia się z prawdą o naszym małżeństwie. To opowieść o tym, jak próbowałam utrzymać rodzinę na powierzchni, kiedy wszystko wokół się waliło.
Po tygodniu spędzonym w domu mojej córki odkryłam bolesną prawdę o jej małżeństwie. Jej jasny uśmiech skrywał świat bólu i braku szacunku. Ta historia zagłębia się w serce łamiące odkrycie ukrytych zmagań mojej córki i trudnych wyborów, które musiały zostać podjęte.
Kiedy moja córka, Emilia, ogłosiła swoje zaręczyny z Jakubem, byłam zaskoczona. Spotkałam go tylko kilka razy, a każde spotkanie pozostawiało mnie z niepokojem. Jego błyszczący samochód, markowe ubrania i sposób, w jaki dominował każdą rozmowę, budziły we mnie wątpliwości co do jego intencji. Spotkałam jego rodzinę na przyjęciu, ale ich wyniosłe zachowanie tylko zwiększyło moje obawy. Mój mąż i ja niedawno przeprowadziliśmy się na przedmieścia, szukając spokojniejszego życia, ale burzliwy romans Emilii z Jakubem przyniósł nam tylko niepokój.
