Zawsze czułam się inna niż moja starsza siostra. Odeszłam z domu, zostawiając mamę i gospodarstwo, by szukać własnego życia w mieście. Moja decyzja podzieliła rodzinę, ale czy naprawdę jestem egoistką?
Po śmierci mojego ojca musiałam podjąć najtrudniejszą decyzję w życiu – sprzedać rodzinny dom na wsi. Wspomnienia, konflikty rodzinne i niepewność przyszłości mieszały się z radością oczekiwania na dziecko. To opowieść o pożegnaniu, żalu i nadziei na nowy początek.
Mam na imię Maria i całe życie poświęciłam rodzinie na wsi pod Piotrkowem Trybunalskim. Gdy moja synowa, Zuzanna, zaczęła traktować mnie jak służącą, wszystko, co budowałam, zaczęło się rozpadać. Wśród zapachu kapuśniaku i cichych łez musiałam znaleźć siłę, by zawalczyć o własną godność i miłość.
Z nadejściem wiosny nasza rodzina z niecierpliwością oczekuje weekendów w naszym wiejskim azylu. Sąsiedni dom, od dawna opuszczony, znalazł nowego właściciela. Jednak ta nowa obecność przyniosła nieoczekiwane wyzwania, które wprawiają nas w zakłopotanie.
Babcia Róża wstała wcześnie w zeszłą środę i od razu zabrała się do pracy. Chwyciła karmę dla kur i udała się do stodoły, aby nakarmić kury i zebrać jajka. Jej sąsiadka, pani Kowalska, była zajęta w swoim ogrodzie obok. Zobaczyła Babcię Różę i natychmiast zawołała: „Róża! Właściwie, jest coś, o czym musisz wiedzieć…”
