Nasza rodzinna więź była silna, przynajmniej tak mi się wydawało. Moja teściowa i ja dzieliłyśmy spokojną relację, pełną wzajemnego szacunku i zrozumienia. Wszystko jednak zmieniło się, gdy nalegała, byśmy zmienili całe nasze życie, aby spełnić jej pragnienie zamieszkania bliżej syna w innym województwie.
Po nagłej śmierci żony, Jan, samotny ojciec dwójki dzieci, zmaga się z przytłaczającym zadaniem pogodzenia wymagającej pracy z opieką nad dziećmi. Bez wsparcia ze strony swojej oddalonej rodziny, staje przed trudnym wyzwaniem zapewnienia dzieciom bytu i utrzymania pozorów normalności.
„Kiedy moja córka Kasia była jeszcze dzieckiem, zaczęłam oszczędzać, aby zabezpieczyć jej przyszłość. W końcu kupiłam jej dom i urządziłam go z miłością. Teraz jej mąż Tomek naciska, aby go sprzedać.”
Zmagająca się z emocjonalnym chaosem matka kwestionuje swoją decyzję o wyproszeniu syna i synowej z domu, zastanawiając się, czy nie postawiła swoich potrzeb ponad więzi rodzinne.
Kobieta zmaga się z niespodziewanymi żądaniami finansowymi teściowej na naprawy domu po tym, jak teść opuszcza rodzinę. Synowa przypomina sobie rozmowę z przeszłości, w której teściowa jasno dała do zrozumienia, że wsparcie finansowe nigdy nie zostanie odwzajemnione.
Nalega na posiadanie własnego pokoju, ale co mogę zrobić? Nie możemy wszyscy zmieścić się w jednym pokoju; mam dwoje dorosłych dzieci i męża. Ta sytuacja rozdziera naszą rodzinę.
